piątek, 21 października 2016

żywienie kanarków

Żywienie jest warunkiem prawidłowego funkcjonowania organizmu. W środowisku naturalnym ptaki mają duży wybór pokarmów, a wszystkie braki są uzupełniane, co należy brać pod uwagę, trzymając je w klatkach.
Do połowy zeszłego wieku nie było właściwie ustalonej konkretnej i najbardziej odpowiedniej diety dla kanarków. Wielu autorów rekomendowało dla kanarków aż osiem gatunków ziaren, w tym jako podstawowe ziarno podawali konopie, które w żywieniu kanarków, a także innych ptaków, powinny stanowić tylko niewielki procent. Oprócz tego polecano dawać kanarkom bułkę namoczoną w mleku, cukier, jajko, poczwarki mrówcze, gotowane mięso. Od tego czasu wraz z rozwojem hodowli kanarków reżim karmienia był wielokrotnie zmieniany.
Za podstawę mieszanki dla kanarków uznano rzepak ze względu na jego właściwości jakoby łagodzące i pobudzające kanarki do śpiewania. Wielu niemieckich hodowców uważało, że rzepak powinien być podstawową, jak nie wyłączną, karmą dla tych ptaków. Jako niewielki dodatek rekomendowali tylko jajko z sucharami i niewiele zieleniny. Ponieważ dieta taka jest uboga, zaczęto w celu jej wzbogacenia dodawać nasiona sałaty i siemienia lnianego. Konopie polecano dawać tylko jako niewielki dodatek, w ilości 3-4 ziaren dziennie i to nie w każdym okresie. Wielu hodowców polecało też ograniczone ilości jedzenia dla kanarków i tak np. dla jednego ptaka przypadała dziennie jedna łyżeczka pokarmu, co oczywiście było poważnym błędem.
Z biegiem czasu zaczęto jednak odchodzić od tych udziwnionych metod. Kanarki zaczęto żywić do woli i w sposób bardzo urozmaicony, taki jak to ma miejsce w ich naturalnym środowisku. Mieszanka dla kanarków składała się z wielu rodzajów ziaren: owsika, lnu, konopi, prosa, kanaru, rzepiku i nasion traw. Dodatkowo podawano także nasiona drzew iglastych. Poza tym pokarm kanarków urozmaicano zieleniną, Pączkami roślin, marchwią i jabłkami oraz chińską kapustą. Karmienie kanarków do woli zdaje jednak egzamin tylko w przestronnych pomieszczeniach, gdzie ptaki mają możliwość spalenia nagromadzonej energii. Ptaki trzymane w maleńkich klatkach łatwo się otłuszczają, co odbija się na ich kondycji i śpiewie. Nie wszystkie kanarki mają skłonności do otłuszczenia, a wynika to stąd, że podobnie jak i ludzie nie wszystkie odżywiają się bez umiaru. Takim ptakom, które bardzo intensywnie żerują należy koniecznie ograniczyć ilość jedzenia. Prawidłowo odżywione ptaki mają oczywiście pewien zapas tłuszczu, który jednakże w niczym nie ogranicza ich sprawności.
Nowoczesne metody karmienia preferują bardzo urozmaicone sposoby karmienia z: szerokim zastosowaniem młodych namoczonych lub lekko skiełkowanych nasion i dużej ilości zieleniny, która jest konieczna nie tylko jako pokarm bogaty w duże ilości witamin. Liście wielu gatunków roślin zawierają karoten, który jest potrzebny do tworzenia w piórach lipochromowych barwników. Czym więcej karotenu dostarczy się organizmowi kanarków z żółtym i czerwonym upierzeniem, tym bardziej intensywne będzie ich zabarwienie.
Dowiedziono też, że o wiele korzystniej jest, jeżeli kanarki mają bardziej wodniste odchody spowodowane skarmianiem pokarmów zielonych, niż jeżeli miałyby zaparcia z powodu jedzenia tylko suchego ziarna. Bardzo cennym dodatkiem w lecie są nasiona traw i innych roślin w stanie dojrzałości mlecznej lub woskowej, polecane szczególnie ptakom młodym osobnikom przechodzącym pierzenie.
Prawidłowo ułożone menu kanarków powinno składać się z czterech rodzajów pokarmów: ziarna, pokarmu jajecznego, warzyw i owoców, zieleniny. W tych produktach znajdują się niezbędne dla ptaków białka, tłuszcze, węglowodany, witaminy i składniki mineralne, Co prawda zawartość składników mineralnych, które są w nich zawarte, nie całkowicie zaspokaja potrzeby organizmu kanarków i dlatego należy pokarm wzbogacać dodatkowo.

pasożyty u kanarków

Przy niewłaściwej higienie często w hodowlach pojawiają się pasożyty. Objawami ich występowania jest zbytnia nerwowość kanarków i niespokojny nerwowoy sen. pasożyty te żyją i rozmnażają się w szparach żerdek i wewnątrz gniazda. Nocą opuszczają swoje schronienie i atakują śpiące ptaki, odżywiając się ich krwią. Przy duej inwazji tych pasożytów można je zaobserwować jeszcze przed zmierzchem. 
    Ptaki nieustannie się drapią, co z kolei doprowadza do podrażniania naskórka i w konsekwencji wypadania piór. Pasożyty są bardzo niebezpieczne w okresie lęgów, masowo nocą atakują śpiącą samicę, która przez to nie może spokojnie usiedzieć w gnieździe. Z tego powodu jaja często zamierają, a wyklute pisklęta padają ofiarą pasożytów. Można je zwalczać, stsosując środki przepisane przez lekarza weterynarii. Myjemy nimi żerdki i klatkę, a proszkiem posypujemy same ptaki. Zabieg powtarzamy aż do całkowitego zlikwidowania pasożytów.

choroby układu pokarmowego kanarków

Często spotykaną chorobą dróg oddechowych jest chrypka. W przypadku stwierdzenia tej choroby należy ptaszka zaciemnić, aby mniej śpiewał i podawać mu słodkie owoce, miód pszczeli, a zamiast wody rumianek osłodzony miodem. Należy go trzymać możliwie ciepło. Chrypka chroniczna jest nieuleczalna. Przyczyną chrypki u kanarka jest najczęściej przeziębienie. 
Katar nosa, gardła i jamy ustnej u kanarka jest spowodowany zbyt zimną wodą, przeciągami, przeziębieniem lub nagłą ohniżką ,temperatury. Objawy: kichanie, żółty i śluzowaty wyciek z otworów nosowych, rzucanie lub potrącanie główką, wyrzucanie śluzu i dychawica. Śluzowaty wyciek z nosa objawia, się w postaci ,strupków.

Ptaszka należy umieścić w ciepłym i suchym miejscu i podawać lekarstwa ściśle wg zaleceń lekarza weterynarii. 

choroby układu pokarmowego kanarków

Bardzo często na choroby przewodu pokarmowego zapadają młode kanarki po oddzieleniu ich od samiczki. Przyczyną powstawania tych chorób może być nieświeża woda, stęchły rzepik, zbyt obfity pokarm jajeczny, przeziębienie spowodowane zbyt nagłą zmianą temperatury, za :zimna woda, zanieczyszczony pokarm, mokra zielonka itp. Oznaki: brzuszek chorego ptaszka jest wzdęty i czerwony.1ch kał wodnisty, bladozielony, a ptaszek przy wypróżnianiu się kręci ogonkiem. Ptaszki chore przestają śpiewać, oddech mają przyśpieszony. Siedzą napuszone, a w cięższych przypadkach chowają głowę pod skrzydełko. Wczesne ujawnienie choroby daje gwarancję wyleczenia, lecz choroba zaniedbana, zauważona w późniejszym stadium najczęściej kończy się śmiercią. Po rozpoznaniu choroby należy ptaszka umieścić w oddzielnej klatce i trzymać w temperaturze 18?C. Jako pokarm należy podawać: owsik, mak, proso, kanar i sucharek. 
Nie wolno, w czasie choroby podawać kanarkowi żadnych ;pokarmów zielonych i jajecznych oraz żadnych innych nasion poza wymienionymi. Wodę należy podawać przegotowaną lub zamiast niej rumianek osłodzony miodem. W czasie trwania choroby należy przynajmniej raz dziennie czyścić klateczkę, w której przebywa chory kanarek..

choroby kanarków

Od odpowiednio wczesnego rozpoznania choroby zależy pozytywny  rezultat jej 1eczenia. Ptaszek chory zwraca na, siebie uwagę ospałym zachowaniem, nastroszonymi piórkami, matowymi oczami, zabrudzonym w okolicy otworów nosowych dziobkiem, sklejonymi, nie czyszczonymi na podbrzuszu piórkami. Najczęściej chory ptak siedzi nawet podczas dnia na prątku, ukrywając główkę pod skrzydełkiem. Nastroszając piórka chory kanarek tworzy jak gdyby kulkę. Oddech ma krótki i szybki, podczas którego można usłyszeć szmery, a czasem ,gwizdy. Chory kanarek reaguje słabo lub nie reaguje wcale na bodźce z zewnątrz, ,na przykład :na zbliżanie się do niego. Ptaszka, u którego stwierdzimy jedną lub kilka z podanych powyżej oznak chorobowych, należy natychmiast jako chorego oddzielić do osobnej klateczki, w której powinno się go obserwować przez pewien czas, stosując już dietę. 
Gdy odchody kanarka odbiegają od, stanu naturalnego, a więc ich kał jest wodnisty, śluzowaty, mazisty, koloru brunatnego lub ciemnozie1onego, gdy znajduje się w nim krew lub gdy ptaszek wypróżniając się potrząsa ogonkiem powinniśmy dopatrywać się rozpoczynającej się choroby, nawet wówczas gdy nie ma w danej chwili żadnych innych oznak chorobowych. 
W przypadku podejrzanego o chorobę ptaszka należy go oddzielić, ulokować w cieplejszym pomieszczeniu, zastosować zmianę pokarmu, dbać  czystość w ich klateczce i obserwować go, a z chwilą ustalenia choroby odpowiednio leczyć. 

wygląd kanarków

Poza juz wymienionymi czynnikami na wyglad kanarkow wplywaja jeszcze glebia pigmentacji i rozlozenie barwnika na calym ciele. Te czynniki wraz ze struktura pior decyduja o rodzajach ubarwienia oznaczonych symbolami A, B, C, R, S, T. 
Symbol A oznacza intensywne ubarwienie kanarkow. Ptaki intensywnie ubarwione maja piora pokrywowe dobrze wypelnione barwnikiem, ktory jest najbardziej zageszczony w czubkach promieniz wloskami. Lotki i sterowki sa zawsze bledsze od pior pokrywowych. Choragiewki sterowek i lotek maja intensywnie ubarwione tylko koncowki. Czesta wada kanarkow z grupy A jest ich skape upierzenie. Brak im puchu, ktory powinien wzbogacic okrywe. 
Symbol B to nieintensywne zabarwienie kanarkow. Ptaki tej grupy maja pigment w piorach dosyc luzno ulozony w komorkach, miedzy ktorymi wystepuja wieksze lub mniejsze przestrzenie pozbawione barwnika. Wpadajace w nie swiatlo zalamuje sie, wskutek czego na powierzchni pior ptaka powstaje pewien lekko zaznaczony rysunek. Potylica, kark i grzbiet sa zawsze lekko szroniaste, wokol szyi jest widoczny blady pierscien 
Symbol C -mozaikowe zabarwienie kanarkow. Piora tych kanarkow sa jasne, o kredowym nalocie. Barwa intensywna wystepuje tylko w niektorych miejscach, to jest na czole, piersiach, pokrywach skrzydel, na kuprze, a takze nad oczami. 
Symbol R - ptaki z czerwonymi oczyma (ino) 
Symbol S - zabarwienie optyczne. Oznacza to zalamywanie sie swiatla w delikatnej strukturze pior. Piora wieksza czesc swiatla pochlaniaja, i odbijaja tylko wiazke niebieska. Wiazka ta, przechodzac przez pigmenty zawarte w rdzeniowej i korowej czesci piora, wytwarza rozliczne barwy lub barwny nalot. Jezeli w korowej warstwie wystepuje barwnik zolty, a w rdzeniowej ciemny, uzyskuje sie obraz barwy zielonej. 
Symbol T - szare zabarwienie skrzydel. Uzyskano te odmiane z kojarzenia kanarkow zielonych z pastelowymi. Najwyrazniej widac te ceche u samcow. Ptaki tej odmiany maja na najwiekszych piorach, czyli na skrzydlach i ogonie, wyraznie siwe obwodki. Podobnie wygladaja piora grzbietu, na ktorym powinien wystepowac harmonijny rysunek zlozony z krotkich, owalnych siwych kresek. Glowa i boki ciala musza byc tak zabarwione jak grzbiet. Barwa na gardle, piersiach i brzuchu jest rownomiernie rozlozona. U ptakow nieintensywnie zabarwionych jasniej ubarwione partie zaczynaja sie na tylnych czesciach ud. Dziob i nogi powinny miec taka intensywnosc barwy jak ciemne piora.

kanarki kolorowe

Barwniki wystepujace w piorach kanarkow to melanina i lipochrom. Melanina sklada sie z dwu zwiazkow chemicznych decydujacych o barwie brazowej i czarnej, niezaleznie rozmieszczajacych sie w piorach podczas ich wzrostu. Lipochromy sa barwnikami rozpuszczalnymi w tluszczach. Barwnik ten dostaje sie do organizmu ptaka w postaci karotenoidow wraz z karma roslinna i przetwarzany jest na lipochromy zaleznie od zalozen genetycznych. Lipochromy nadaja piorom barwe zolta w roznych odcieniach, przez pomaranczowa do czerwonej. Ostatecznie jednak wrazenie czlowieka patrzacego na ptaka jest wynikiem odbicia i zalamania swiatla przechodzacego przez rozne struktury piora. Kanarki lipochromowe, zostaly podzielone na szesc grup: 
I -kanarki zolte,
II -kanarki czerwone, 
III -kanarki biale dominujace, 
IV -kanarki biale recesywne, 
V -kanarki zolta kosc sloniowa, 
VII -kanarki czerwona kosc sloniowa.