Żywienie jest warunkiem prawidłowego funkcjonowania organizmu. W środowisku naturalnym ptaki mają duży wybór pokarmów, a wszystkie braki są uzupełniane, co należy brać pod uwagę, trzymając je w klatkach.
Do połowy zeszłego wieku nie było właściwie ustalonej konkretnej i najbardziej odpowiedniej diety dla kanarków. Wielu autorów rekomendowało dla kanarków aż osiem gatunków ziaren, w tym jako podstawowe ziarno podawali konopie, które w żywieniu kanarków, a także innych ptaków, powinny stanowić tylko niewielki procent. Oprócz tego polecano dawać kanarkom bułkę namoczoną w mleku, cukier, jajko, poczwarki mrówcze, gotowane mięso. Od tego czasu wraz z rozwojem hodowli kanarków reżim karmienia był wielokrotnie zmieniany.
Za podstawę mieszanki dla kanarków uznano rzepak ze względu na jego właściwości jakoby łagodzące i pobudzające kanarki do śpiewania. Wielu niemieckich hodowców uważało, że rzepak powinien być podstawową, jak nie wyłączną, karmą dla tych ptaków. Jako niewielki dodatek rekomendowali tylko jajko z sucharami i niewiele zieleniny. Ponieważ dieta taka jest uboga, zaczęto w celu jej wzbogacenia dodawać nasiona sałaty i siemienia lnianego. Konopie polecano dawać tylko jako niewielki dodatek, w ilości 3-4 ziaren dziennie i to nie w każdym okresie. Wielu hodowców polecało też ograniczone ilości jedzenia dla kanarków i tak np. dla jednego ptaka przypadała dziennie jedna łyżeczka pokarmu, co oczywiście było poważnym błędem.
Z biegiem czasu zaczęto jednak odchodzić od tych udziwnionych metod. Kanarki zaczęto żywić do woli i w sposób bardzo urozmaicony, taki jak to ma miejsce w ich naturalnym środowisku. Mieszanka dla kanarków składała się z wielu rodzajów ziaren: owsika, lnu, konopi, prosa, kanaru, rzepiku i nasion traw. Dodatkowo podawano także nasiona drzew iglastych. Poza tym pokarm kanarków urozmaicano zieleniną, Pączkami roślin, marchwią i jabłkami oraz chińską kapustą. Karmienie kanarków do woli zdaje jednak egzamin tylko w przestronnych pomieszczeniach, gdzie ptaki mają możliwość spalenia nagromadzonej energii. Ptaki trzymane w maleńkich klatkach łatwo się otłuszczają, co odbija się na ich kondycji i śpiewie. Nie wszystkie kanarki mają skłonności do otłuszczenia, a wynika to stąd, że podobnie jak i ludzie nie wszystkie odżywiają się bez umiaru. Takim ptakom, które bardzo intensywnie żerują należy koniecznie ograniczyć ilość jedzenia. Prawidłowo odżywione ptaki mają oczywiście pewien zapas tłuszczu, który jednakże w niczym nie ogranicza ich sprawności.
Nowoczesne metody karmienia preferują bardzo urozmaicone sposoby karmienia z: szerokim zastosowaniem młodych namoczonych lub lekko skiełkowanych nasion i dużej ilości zieleniny, która jest konieczna nie tylko jako pokarm bogaty w duże ilości witamin. Liście wielu gatunków roślin zawierają karoten, który jest potrzebny do tworzenia w piórach lipochromowych barwników. Czym więcej karotenu dostarczy się organizmowi kanarków z żółtym i czerwonym upierzeniem, tym bardziej intensywne będzie ich zabarwienie.
Dowiedziono też, że o wiele korzystniej jest, jeżeli kanarki mają bardziej wodniste odchody spowodowane skarmianiem pokarmów zielonych, niż jeżeli miałyby zaparcia z powodu jedzenia tylko suchego ziarna. Bardzo cennym dodatkiem w lecie są nasiona traw i innych roślin w stanie dojrzałości mlecznej lub woskowej, polecane szczególnie ptakom młodym osobnikom przechodzącym pierzenie.
Prawidłowo ułożone menu kanarków powinno składać się z czterech rodzajów pokarmów: ziarna, pokarmu jajecznego, warzyw i owoców, zieleniny. W tych produktach znajdują się niezbędne dla ptaków białka, tłuszcze, węglowodany, witaminy i składniki mineralne, Co prawda zawartość składników mineralnych, które są w nich zawarte, nie całkowicie zaspokaja potrzeby organizmu kanarków i dlatego należy pokarm wzbogacać dodatkowo.
Do połowy zeszłego wieku nie było właściwie ustalonej konkretnej i najbardziej odpowiedniej diety dla kanarków. Wielu autorów rekomendowało dla kanarków aż osiem gatunków ziaren, w tym jako podstawowe ziarno podawali konopie, które w żywieniu kanarków, a także innych ptaków, powinny stanowić tylko niewielki procent. Oprócz tego polecano dawać kanarkom bułkę namoczoną w mleku, cukier, jajko, poczwarki mrówcze, gotowane mięso. Od tego czasu wraz z rozwojem hodowli kanarków reżim karmienia był wielokrotnie zmieniany.
Za podstawę mieszanki dla kanarków uznano rzepak ze względu na jego właściwości jakoby łagodzące i pobudzające kanarki do śpiewania. Wielu niemieckich hodowców uważało, że rzepak powinien być podstawową, jak nie wyłączną, karmą dla tych ptaków. Jako niewielki dodatek rekomendowali tylko jajko z sucharami i niewiele zieleniny. Ponieważ dieta taka jest uboga, zaczęto w celu jej wzbogacenia dodawać nasiona sałaty i siemienia lnianego. Konopie polecano dawać tylko jako niewielki dodatek, w ilości 3-4 ziaren dziennie i to nie w każdym okresie. Wielu hodowców polecało też ograniczone ilości jedzenia dla kanarków i tak np. dla jednego ptaka przypadała dziennie jedna łyżeczka pokarmu, co oczywiście było poważnym błędem.
Z biegiem czasu zaczęto jednak odchodzić od tych udziwnionych metod. Kanarki zaczęto żywić do woli i w sposób bardzo urozmaicony, taki jak to ma miejsce w ich naturalnym środowisku. Mieszanka dla kanarków składała się z wielu rodzajów ziaren: owsika, lnu, konopi, prosa, kanaru, rzepiku i nasion traw. Dodatkowo podawano także nasiona drzew iglastych. Poza tym pokarm kanarków urozmaicano zieleniną, Pączkami roślin, marchwią i jabłkami oraz chińską kapustą. Karmienie kanarków do woli zdaje jednak egzamin tylko w przestronnych pomieszczeniach, gdzie ptaki mają możliwość spalenia nagromadzonej energii. Ptaki trzymane w maleńkich klatkach łatwo się otłuszczają, co odbija się na ich kondycji i śpiewie. Nie wszystkie kanarki mają skłonności do otłuszczenia, a wynika to stąd, że podobnie jak i ludzie nie wszystkie odżywiają się bez umiaru. Takim ptakom, które bardzo intensywnie żerują należy koniecznie ograniczyć ilość jedzenia. Prawidłowo odżywione ptaki mają oczywiście pewien zapas tłuszczu, który jednakże w niczym nie ogranicza ich sprawności.
Nowoczesne metody karmienia preferują bardzo urozmaicone sposoby karmienia z: szerokim zastosowaniem młodych namoczonych lub lekko skiełkowanych nasion i dużej ilości zieleniny, która jest konieczna nie tylko jako pokarm bogaty w duże ilości witamin. Liście wielu gatunków roślin zawierają karoten, który jest potrzebny do tworzenia w piórach lipochromowych barwników. Czym więcej karotenu dostarczy się organizmowi kanarków z żółtym i czerwonym upierzeniem, tym bardziej intensywne będzie ich zabarwienie.
Dowiedziono też, że o wiele korzystniej jest, jeżeli kanarki mają bardziej wodniste odchody spowodowane skarmianiem pokarmów zielonych, niż jeżeli miałyby zaparcia z powodu jedzenia tylko suchego ziarna. Bardzo cennym dodatkiem w lecie są nasiona traw i innych roślin w stanie dojrzałości mlecznej lub woskowej, polecane szczególnie ptakom młodym osobnikom przechodzącym pierzenie.
Prawidłowo ułożone menu kanarków powinno składać się z czterech rodzajów pokarmów: ziarna, pokarmu jajecznego, warzyw i owoców, zieleniny. W tych produktach znajdują się niezbędne dla ptaków białka, tłuszcze, węglowodany, witaminy i składniki mineralne, Co prawda zawartość składników mineralnych, które są w nich zawarte, nie całkowicie zaspokaja potrzeby organizmu kanarków i dlatego należy pokarm wzbogacać dodatkowo.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz